توده نیمه عمیق قله سوخته به­ عنوان بخشی از نوار ماگمایی ترود - چاه شیرین در بخش شمالی پهنه ساختاری ایران مرکزی قرار دارد. سنگ­های میزبان این توده آذرین یک مجموعه آتشفشانی - آذرآواری ائوسن است که بخش عمده آن را توف قرمز - ارغوانی، برش آتشفشانی و آگلومرا تشکیل می­دهند. جهت بررسی سازوکار جایگیری این توده نیمه عمیق از روش ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی(AMS) استفاده شده است. این توده نیمه عمیق ترکیب دیوریت پورفیری داشته و از دیدگاه مغناطیسی در رده سنگ­های فرومغناطیس قرار می­گیرد. همچنین حضور منیتی در مطالعات میکروسکوپی و شیمی کانی اثبات شده است.  بالاترین درجه ناهمسانگردی مغناطیسی (P%) که معرف میزان تنش است در بخش­های خاوری و شمال باختری این توده مشاهده شده است. بخش­های مرتفع این توده نیمه عمیق دارای بیضوی مغناطیسی کلوچه­ ای شکل هستند. تعدادی از ایستگاه­های نمونه ­برداری شده در بخش جنوب باختری این توده نیمه عمیق دارای بیضوی مغناطیسی دوکی و خطوارگیهای با شیب زیاد می­باشند که به عنوان محل تغذیه ماگما در نظر گرفته شده ­اند. علاوه براین شواهد، شکل­ دایره ­ای تا بیضوی این توده آذرین، الگوی تقریباً متحدالمرکز فابریک ماگمایی، خرد شدگی و دگرشکلی شدید سنگ­های میزبان به ویژه در حواشی باختری، همگی از مهم­ترین شواهد موجود برای جایگیری این توده نیمه­ عمیق به روش بالونی­ شدن می­باشند.

واژه‌های کلیدی: تودۀ نیمه عمیق، قلۀ سوخته، بالونی شدن، روش ناهمگنی پذیرفتاری مغناطیسی (AMS)

متن کامل [PDF 2091 kb]   (391 دریافت)