جلد 9، شماره 1 - ( بهار و تابستان 1402 )                   جلد 9 شماره 1 صفحات 168-150 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشگاه بوعلی سینا ، d.mohammdi@basu.ac.ir
2- دانشگاه بوعلی سینا
چکیده:   (371 مشاهده)
فرسایش آبی و بادی دو عامل اصلی تخریب خاک می باشند. اما این دو فرآیند به تنهایی و بدون دخالت های انسانی موجب فرسایش طبیعی شده و خطرات زیادی را برای خاک ندارند. خاک نه تنها امنیت غذایی را فراهم می کند و حافظ منابع آب است، بلکه بر آب و هوای جهانی نیز تأثیر می گذارد. خاک آلاینده های آب را کاهش داده و همچنین ذخیره گاه کربن است. نیاز به خاک از نظر اقتصادی در کشورهای درحال توسعه جهان بیشتر است چرا که در این مناطق کشاورزان محروم منابع کافی برای انجام شیوه های کنترل فرسایش ندارند و در نتیجه خطرات فرسایش خاک هم چنان روبه افزایش است .به منظور بررسی تاثیر کودهای شیمیایی اوره و سولفات پتاسیم به خاک های منطقه حیدره همدان  سه ایستگاه نمونه برداری انتخاب شده، و سپس آزمایش‌های پایه خاک از جمله دانه‌بندی نمونه‌های خاک،  تعیین Gs،  حدود آتربرگ، آزمایش پین هول، تعیین درصد کربنات کلسیم، تعیین ماده آلی، تعیین کلر، تعیین مقدار سولفات و pH  بر روی نمونه‌های خاک پایه انجام شد. در این راستا به نمونه‌های خاک ایستگاه‌های مورد مطالعه مقادیر درصدهای 1%، 3%، 5%، 7% و 9% کود شیمیایی اوره و کود شیمیایی سولفات پتاسیم به طور مجزا اضافه گردید. سپس، آزمایش های پین هول و نیز فرسایش با استفاده از دستگاه ‌شبیه‌ساز باران با درصدهای مختلف از کود شیمیایی های ذکر شده بر روی نمونه‌های خاک هر سه ایستگاه در شیب‌های 10، 20، 30 و 40 درجه انجام گردید. نتایج آزمایش فرسایش نشان می‌دهد که با افزایش مقادیرکودهای شیمیایی مقدار خاک فرسایش یافته در همه ایستگاه‌های نمونه برداری کاهش چشمگیر داشته است. علت کاهش میزان فرسایش را می توان به افزایش نفوذپذیری خاک و کاهش میزان رواناب، با افزایش مقادیر کودهای شیمیایی مصرفی و نیز عدم ثاثیر کودهای مورد استفاده بر میزان واگرایی خاک، مرتبط دانست.
متن کامل [PDF 1177 kb]   (241 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: زمین‌شناسی زیست‌محیطی
دریافت: 1400/10/7 | پذیرش: 1402/6/10 | انتشار: 1402/6/26

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.