زهرا اعلمی نیا*1 
، امیرسالار برون2 ، میثم تدین2
، امیرسالار برون2 ، میثم تدین2
1- دانشگاه فردوسی مشهد ، alaminia@um.ac.ir
2- دانشگاه اصفهان
2- دانشگاه اصفهان
چکیده: (137 مشاهده)
کانسارهای اره‌گیجه و عمارت با سنگ میزبان آواری-کربناته به سن کرتاسه زیرین در جنوب اراک قرار دارد. این کانسارها در بخش شمالی سنندج - سیرجان و در جایگاه تکتونیکی ریفت درون قاره‌ای تشکیل شده است. افق اصلی کانه‌زایی چینه‌کران سرب و روی در بخش بالایی آهک‌های ستبر لایه اوربیتولیندار و در زیر شیل، مارن با میان لایه‌های آهک نازک لایه دیده می‌شود. کانی‌زایی در اشکال لایه‌ای، برشی، لامینه، رگه-رگچه و دانه پراکنده شامل کانی‌های اصلی اسفالریت، گالن، کالکوپیریت، پیریت و سولفوسالت با همراهی باطله‌های کوارتز، دولومیت، کلسیت و سیدریت دیده می‌شوند. سیلیسی و کربناتی شدن دگرسانی‌های اصلی محسوب می شوند. فراوانی غیر معمول کوارتزهای دانه ریز، دولومیت‌های بی‌شکل و پیریت‌های فرامبوئیدال از شواهد مراحل آغازین دیاژنز هستند که مراحل کانه‌سازی با ته‌نشینی کوارتز دانه درشت، دولومیت خودشکل و سولفیدهای گرمابی تکمیل می‌شود. کانه‌زایی در محیط زیردریایی anoxic و کمی پس از رسوبگذاری بوقوع پیوسته است. نتایج ریزدماسنجی میانبارهای سیال دولومیت، کوارتز و اسفالریت بازه دمای همگن شدگی مشابهی (125 تا 207 درجه سانتیگراد در اره‌گیجه در برابر 131 تا 217 درجه سانتیگراد در عمارت) را نشان می‌دهد هرچند شوری محاسبه شده (59/7 تا 72/13 درصد معادل نمک طعام در اره‌گیجه در برابر 59/7 تا 84/19 درصد معادل نمک طعام در عمارت) در کانسار عمارت بیشتر است. روابط بافتی، مجموعه‌های کانیایی و داده‌های سیالات درگیر نشان می‌دهد کانی‌سازی از شورابه‌های حوضه در طی دیاژنز و در یک محیط احیایی سازگار با کانسارهای نوع ایرلندی تشکیل شده است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
