مجموعه هرمز به‌عنوان کهنترین توالی تبخیری جهان در حوضۀ زاگرس گسترش چشم‌گیری دارد. یکی از پدیدههای ساختاری منحصر به‌فرد در ارتباط با مجموعه نمکی هرمز، ساختهای نمکی حاصل از جنبش آن است که در بخش های گوناگون زاگرس بیرونزدگی دارند. از آن جا که شواهد مربوط به بخشهای بیرون‌زده برای بررسی تأثیر زمینساخت نمک کافی نیست، با استفاده از دادههای زیرسطحی میتوان اطلاعات با ارزشی را در این زمینه به‌دست آورد. بدین‌منظور با استفاده از منحنی‌های هم‌ضخامت شرکت ملی نفت ایران و نقشۀ پراکندگی گنبدهای نمکی در بین گسلهای کازرون و میناب، تأثیر زمینساخت نمک بر رسوب‌گذاری حوضۀ رسوبی فارس و پس خشکی بندرعباس از پرمین تا زمان حاضر بررسی شد. ابتدا منحنی‌های هم‌ضخامت در محیط GIS رقومی شد و سپس در محیط نرمافزار Surfer به‌صورت سهبُعدی منفی (قبل از رسوب‌گذاری) و مثبت (بعد رسوب‌گذاری) ترسیم شد. بررسی تغییرات ناشی از فعالیت گنبدهای نمکی در بازۀ زمانی پرمین پسین تا میوسن در این گستره نشان می‌دهد که اولین حرکت گنبدهای نمکی که در توالی رسوبی زاگرس به ثبت رسیده است، در زمان پرموتریاس هم‌زمان با زمان باز شدن اقیانوس تتیسنو روی داده است، در طول بازۀ زمانی تریاس پسین تا کرتاسه پیشین برخی از گنبدهای نمکی گستره بررسی شده مدفون بودهاند و فعالیت محسوسی که منجر به تغییر سامانههای رسوبی این بازۀ زمانی شود، مشاهده نمیشود. دومین گامه اصلی حرکت گنبدهای نمکی در طول کرتاسه پسین هم‌زمان با توسعه حوضۀ پیشبوم آغاز شده است. اوج فعالیت گنبدهای نمکی گسترۀ بررسی شده و تأثیر آنها روی سامانههای رسوبی در بازۀ زمانی پالئوسن-ائوسن، هم‌زمان با گسترش نهایی حوضۀ پیشبوم روی داده است. در طول بازۀ زمانی الیگوسن تا میوسن گنبدهای نمکی گسترۀ مورد نظر به‌ویژه در بخشهای جنوب خاوری فعال بودهاند. در این پژوهش تلاش بر آن است که گنبدهای نمکی و تأثیر بالاآمدگی آنها بر روی مجموعه سامانههای رسوب‌گذاری گسترۀ فارس بررسی شود.
