دانشگاه خلیج فارس ، s.keshavarz2007@yahoo.com
چکیده: (38 مشاهده)
این پژوهش به بررسی دگرشکلی در مجموعه دگرگونی چای کور، واقع در کمربند سنندج-سیرجان، با استفاده از تحلیل‌های ساختاری، ریزساختاری و کرنش می‌پردازد. مشاهدات صحرایی نشان می‌دهد که این منطقه تحت تأثیر یک سیستم دگرشکلی پیچیده قرار داشته که حاصل تعامل سه فاز تغییر شکل است. تحلیل‌های ساختاری و ریزساختاری انجام شده، شواهد محکمی از فعالیت یک سیستم ترافشارش در این منطقه ارائه می‌دهند. وجود ساختارهای متنوع از جمله چین‌های نامتقارن، چین‌های غلافی و بودین‌های نامتقارن گویای شرایط تغییر شکل شدید و غیریکنواخت است. در مقیاس میکروسکوپی، شناسایی پورفیروکلاست‌های سیگما و دلتا، ساختارهای S/C و میکاهای ماهی‌گون نه تنها جهت برش راست‌گرد (Top-to-the-SE) را تأیید می‌کنند، بلکه اطلاعات ارزشمندی درباره شرایط دما-فشار حاکم بر منطقه ارائه می‌دهند. تحلیل‌های کمی کرنش با استفاده از روش‌های فرای و فلین نشان داد که بیضوی کرنش در این منطقه تمایل واضحی به حالت تخت‌شدگی تا صفحهای دارد. مقادیر K بین 51/0تا ۱8/۱ و مقادیر D بین 3/۱ تا 2۲/۲ حاکی از ناهمگنی قابل توجه در توزیع کرنش در منطقه است. محاسبه عدد تاوایی (83/0- 75/0) نشان داد که جریان دگرشکلی در منطقه عمدتاً غیرهم‌محور (non-coaxial) بوده و مؤلفه برش ساده نقش غالب‌تری نسبت به برش محض ایفا کرده است. بررسی ریزساختارهای کوارتز و فلدسپار، از جمله بازبلورش مرز دانه‌ای (SGR و GBM)، محدوده دمایی ۴۰۰ تا ۶۵۰ درجه سانتی‌گراد را برای دگرشکلی اصلی نشان می‌دهد که با رخساره آمفیبولیت مطابقت دارد. همچنین، حضور ساختارهای شکننده مانند قفسه‌کتابی در فلدسپارها نشان‌دهنده تأثیر مراحل پایانی تغییر شکل در شرایط دمایی پایین‌تر است. این یافته با موقعیت زمین‌ساختی منطقه در چارچوب همگرایی مایل بین صفحات اوراسیا و عربی کاملاً همخوانی دارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
