نشریه علوم زمین خوارزمی

بخش زیادی از تاقدیس‌های نفتی ایران در فروافتادگی دزفول در جنوب باختر ایران و در کمربند چین‌خورده رانده زاگرس، قرار دارد.  این تاقدیس‌ها عموماً روند شمال باختری-جنوب خاوری دارند و یال جنوب باختری در آن‌ها پرشیب تا برگشته است. گسل‌های راندگی و شیب زیاد یال جنوب باختری این تاقدیس‌ها در بعضی موارد باعث رانده شدن تاقدیس‌های مجاور روی یک‌دیگر و تکرار توالی‌های چینه‌شناسی شده‌اند. منطقۀ بررسی شده شامل تاقدیس‌های آغاجاری و مارون است که در فروافتادگی دزفول قرار گرفته‌اند و تاقدیس آغاجاری روی مارون رانده شده است. بنابراین در این پژوهش با استفاده از نیم‌رخ‌های لرزه‌نگاری بازتابی هندسه ساختار راندگی تاقدیس نفتی آغاجاری روی تاقدیس نفتی مارون بررسی شده و تکرار در توالی‌های چینه‌شناسی مشخص شده است. این دو تاقدیس روند شمال باختری-جنوب خاوری دارند که در جنوب منطقۀ بررسی شده تاقدیس مارون در حال شکل‌گیری است و بیش‌تر دگرشکلی در تاقدیس آغاجاری متمرکز است. در بخش میانی منطقۀ بررسی شده تاقدیس مارون شکل گرفته، ولی راندگی‌ها در این بخش از تاقدیس عمل نکرده‌اند و بیش‌ترین راندگی تاقدیس آغاجاری روی مارون دیده می‌شود. در بخش شمالی نیز در هر دو تاقدیس یک راندگی عمیق در یال جنوبی دیده می‌شود.  با ادامۀ دگرریختی راندگی بالایی از سازند گچساران به سطح رسیده و نهایتاً در انتهای شمال باختری راندگی عمیق در یال جنوبی و یک پس‌راندگی از راندگی عمقی اصلی هر دو تاقدیس منشعب شده است. البته در تاقدیس مارون با ادامه دگرریختی یک راندگی بالایی از سازند گچساران به سطح رسیده است که در تاقدیس آغاجاری دیده نمی‌شود و نشان می‌دهد تاقدیس مارون در عمق کم‌تری قرار دارد.