نشریه علوم زمین خوارزمی

منطقه ایرانکوه در 20 کیلومتری جنوب شهر اصفهان واقع شده است. شیل‌های سیاه همراه با سیلت‌ و ماسه‌سنگ‌های به سن ژوراسیک زیرین قدیمی‌ترین واحدهای سنگی رخنمون یافته‌اند که در دامنۀ شمالی ایرانکوه برون‌زد دارند. سنگ‌های آهکی- دولومیتی به‌همراه مقدار کمی شیل و مارن به سن کرتاسه‌زیرین به‌صورت دگرشیب و با حضور کنگلومرای قاعده‌ای روی سنگ‌های ژوراسیک زیرین قرار دارند. روند ساختاری چین‌خوردگی باخترشمال‌باختری- خاورجنوب‌خاوری است. در دامنۀ شمالی رشته‌کوه، ناودیسی با سطح محوری تقریباً قائم با محوری دارای میل^°35 درجه و طاقدیسی با محور دارای میل^°23 درجه به سمت باختر دیده می‌شوند که ادامه آن را می‌توان در دامنۀ جنوبی رشته‌کوه مشاهده کرد. با توجه به جنس متفاوت واحدهای سنگی، چین‌خوردگی‌های فرعی نیز درون این ناودیس و طاقدیس وجود دارند که با روند ساختاری منطقه مطابقند. در معدن گوشفیل و تپه‌سرخ 1، گسل معکوس گوشفیل- تپه‌سرخ با شیب ^°75 درجه به سمت شمال‌خاور، واحد شیلی ژوراسیک‌زیرین را روی واحدهای کرتاسه‌زیرین قرار داده است. شواهد میدانی نشان می‌دهد که این گسل در ابتدا نرمال و دارای شیب به‌سمت جنوب باختر بوده است که در طول چین‌خوردگی نزدیک سطح زمین، چرخیده و شیب زیاد به‌سمت شمال خاور یافته است. گسل‌های با روند شمال باختر- جنوب خاور کنترل‌کننده کانه‌زایی در منطقۀ ایرانکوه هستند که گسل گوشفیل- تپه‌سرخ یکی از آن‌هاست.