نشریه علوم زمین خوارزمی

مجموعه افیولیتی کامیاران بخشی از مجموعه معروف به نوار افیولیت- رادیولاریت کرمانشاه را در شمال ­شرق کامیاران تشکیل می­دهد. در این منطقه، توالی کامل افیولیتی مشاهده نمی‌شود و تنها بخش پریدوتیتی متشکل از هارزبورژیت، لرزولیت و سرپانتینیت وجود دارد که یک­سری دایک­های گابرویی آن‌ها را قطع کرده ­است. بر اساس نتایج حاصل از بررسی‌های الکترون مایکروپروب روی هارزبورژیت‌ها و لرزولیت­ها، الیوین­های موجود در این سنگ­ها از نوع فورستریت است و میزان فورستریت (Fo) الیوین­ها از 11/90 تا  50/92 متغیر است. کلینوپیروکسن­های این سنگ‌ها از نوع دیوپسید و اوژیت هستند. ترکیب کلینوپیروکسن­های دیوپسیدی Fs_4.11-5.18En_49.15-52.10Wo_42.92-46.74 و کلینوپیروکسن­های اوژیتی Fs_6.95En_65.86Wo_27.19 است. ارتوپیروکسن­های سنگ‌های مذکور ترکیب انستاتیت داشته و دارای  Mg#در محدوده 92/0-91/0 هستند. پیروکسن­های بررسی شده غنی از کروم (با 39/1-80/0 درصد کروم) هستند. غنی بودن کلینوپیروکسن‌ها و ارتوپیروکسن­ها از کروم، منعکس کننده درجۀ ذوب‌بخشی پریدوتیت­ها و مطابق با ماهیت تهی­­شده این سنگ­ها است. ترکیب شیمیایی اسپینل­های کروم­دار منطقه، غنی از آلومینیم است و به‌طور متوسط  #Cr برابر با 37/0 و  Mg# برابر با 69/0 دارند. شواهد شیمی کانی هارزبورژیت‌ها و لرزولیت­ها نشان‌گر آن است که این سنگ­ها به پریدوتیت­های آبیسال شباهت دارند و در گروه پریدوتیت­های تهی­شده و پسماندی که باقی­مانده­های ناشی از جدایش مذاب­های با ترکیب مورب هستند و احتمالاً در یک محیط حوضه پشت کمان شکل گرفته­اند.