جلد 4، شماره 2 - ( پاییز و زمستان 1397 )                   جلد 4 شماره 2 صفحات 262-241 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Veis;arami M, Sadeghian M, Ghasemi H, Shekari S, Zhai M. Petrogenesis and U-Pb dating of the Late Neoprotrozoic Metarhyolites of the Majerad Igneous-Metamorphic Complex (SE Shahrood): An implication to the Formation and Development of the Intracontinental Extensional basins in the Iranian Gondowanan Terrenes. KJES 2019; 4 (2) :241-262
URL: http://gnf.khu.ac.ir/article-1-2654-fa.html
ویس کرمی مرضیه، صادقیان محمود، قاسمی حبیب، شکاری سکینه، جای مینگو. پتروژنز و سن سنجی U-Pb متاریولیت های نئوپروتروزوئیک پسین مجموعۀ دگرگونی-آذرین ماجراد (جنوب‌شرق شاهرود): شاهدی بر تشکیل و توسعه حوضه های کششی درون قاره ای در سرزمین های گندوانایی ایران. علوم زمین خوارزمی. 1397; 4 (2) :241-262

URL: http://gnf.khu.ac.ir/article-1-2654-fa.html


1- دانشگاه صنعتی شاهرود ، veiskaramim@gmail.com
2- دانشگاه صنعتی شاهرود
3- دانشگاه نورث وست شیان
چکیده:   (2086 مشاهده)
متاریولیت­های رخنمون یافته در مجموعه­ دگرگونی-آذرین ماجراد در جنوب­شرق شاهرود و در لبۀ شمالی زون ساختاری ایران مرکزی واقع شده­اند. متاریولیت­ها بخش مهمی از طیف ترکیب این کمپلکس هستند که به شکل گنبد و یا میان­لایه با مرمرهای کلسیتی و دلومیتی، متاپلیت­ها و متاپسامیت­ها رخنمون دارند. در اثر دگرگونی و میلونیتی­شدن، برگوارگی و خطوارگی بارزی در آن‌ها توسعه یافته است. بر اساس شواهد ژئوشیمیایی، متاریولیت­ها دارای ماهیت کالک­آلکالن پتاسیم ­متوسط تا پتاسیم زیاد هستند. این سنگ­ها در نمودار عناصر نادر خاکی به‌هنجار شده به کندریت از عناصر نادر خاکی سبک (به استثنای Eu) نسبت به عناصر نادر خاکی سنگین غنی­شدگی دارند، و در نمودار عنکبوتی به‌هنجار شده به گوشتۀ اولیه از U, Th, Pb و K غنی­شدگی و از  Zr Ti, P, Sr, و Nb تهی­شدگی نشان می­دهند. متاریولیت­ها به دسته ریولیت­های خشک یا دمای زیاد تعلق دارند و در محیط­های کششی درون قاره­ای تشکیل شده­اند. سن­سنجی­های انجام شده به‌روش U-Pb روی زیرکن­های جدا شده از آن­ها، نشان‌گر دامنۀ سنی 6/587 تا 508 میلیون­سال (نئوپروتروزوئیک پایانی-کامبرین­زیرین) است؛ ولی با توجه به سن توده­های گرانیتوئیدی قطع‌کننده این مجموعه­ (/3± 553 میلیون سال)، سن نئوپروتروزوئیک­پایانی (ادیاکارن) برای آن‌ها منطقی­تر است و در ضمن تعلق داشتن آن‌ها به مناطق پی­سنگی و گندوانایی ایران را تأیید می­کند.
متن کامل [PDF 2075 kb]   (936 دریافت)    
موضوع مقاله: پترولوژی
دریافت: 1397/2/3 | پذیرش: 1397/9/25 | انتشار: 1397/11/21

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به علوم زمین خوارزمی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Kharazmi Journal of Earth Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb