جلد 9، شماره 2 - ( پاییز و زمستان 1402 )
جلد 9 شماره 2 صفحات 76-47 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Besharati P, Kananian A, Sepidbar F. Pyroxene chemistry of xenoliths related to volcanic rocks in the Eslamieh Peninsula (Saray volcano): Implications for geothermobarometry and tectonic setting. KJES 2024; 9 (2) :47-76
URL: http://gnf.khu.ac.ir/article-1-2796-fa.html
URL: http://gnf.khu.ac.ir/article-1-2796-fa.html
بشارتی پویا، کنعانیان علی، سپیدبر فاطمه. شیمی کانی پیروکسن در زینولیت‌های سنگ‌های آتشفشانی شبه‌جزیره اسلامی (آتشفشان سارای): شواهدی از ژئوترموبارومتری و محیط تکتونیکی تشکیل آنها. علوم زمین خوارزمی. 1402; 9 (2) :47-76
پویا بشارتی1 
، علی کنعانیان* 2، فاطمه سپیدبر3
، علی کنعانیان* 2، فاطمه سپیدبر3
1- دانشگاه تهران
2- دانشگاه تهران ،kananian@ut.ac.ir
3- دانشگاه فردوسی مشهد
2- دانشگاه تهران ،
3- دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده: (1666 مشاهده)
سنگ‌های آتشفشانی اولتراپتاسیک شبه جزیره اسلامی (آتشفشان سارای) در شمال غرب کمربند ماگمایی ارومیه- دختر واقع شدهاند. گدازه های فونولیتی حاوی زینولیت، بخش قابل ملاحظه ای از سنگ های آتشفشانی ناحیه را دربرمی گیرند. انواع زینولیت در این سنگ ها به دو گروه زینولیت هایی با ترکیب معادل بازالت و تراکی آندزیت قابل تقسیم اند. فنولیت ها و هر دو نوع زینولیت، غنی شدگیLREE و الگوی کمابیش مسطحHREE در کنار بی هنجاری منفی Nb، Ta، Eu و Ti و بی هنجاری مثبت Rb، Ba، Th و K نشان می دهند. این نمونه ها همگی ماهیت کالک آلکالن پتاسیم بالا دارند و در یک محیط کمان آتشفشانی پس از برخورد شکل گرفته اند. کلینوپیروکسن های فنولیت های میزبان در فشار متوسط تا بالا (6 تا 15 کیلوبار) و دمای 1200 تا 1300 درجه سانتی گراد متبلور شده اند در حالی که کلینوپیروکسن ها در زینولیت های بازالتی در فشار 2 تا 5 کیلوبار، دمای 1100 تا 1150 درجه سانتی گراد و در زینولیت های تراکی آندزیتی در فشار 6 تا 10 کیلوبار و دمای 1150 تا 1200 درجه سانتی گراد متبلور شده اند. به عبارتی دما و فشار تبلور دیوپسید در زینولیت ها کمتر از سنگ میزبان فنولیتی آنها است و لذا با توجه به عدم وجود شواهدی چون ذوب شدگی، انحلال، حضور زینوکریست و یا تجمع ریزبلورها در مرز کانی ها و محل تماس زینولیت و ماگمای میزبان، به نظر می رسد که زینولیت ها در مسیر صعود ماگما، از دیواره ها جدا و توسط ماگما به سطح منتقل شده باشند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
پترولوژی
دریافت: 1400/10/8 | پذیرش: 1401/12/7 | انتشار: 1402/10/20
دریافت: 1400/10/8 | پذیرش: 1401/12/7 | انتشار: 1402/10/20
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
